Angst, twijfel en haat breken een samenleving, maar wat maakt een beschaving?

De titel van deze blog is dat angst, twijfel en haat een samenleving breken en welk gevolg heeft dit dan voor de beschaving? Je hebt vaak twee soorten beschavingen. Eén die geleidt wordt door angst waardoor het volk zucht en wegkwijnt. En één waar de mensen succesvol zijn en iedereen zijn identiteit kent en zijn bestemming. Hierdoor zijn de mensen gelukkig, vrij, vol van blijdschap en in zo’n beschaving juicht het volk vanuit extase.

Het valt mij op dat er veel mensen voor al kinderen en jongeren een leven leiden van angst en twijfel. Angst voor het onbekende, twijfel of ze iets wel kunnen. Trauma’s uit hun jeugd vanwege een slecht vader beeld=(voorbeeld) En ze hebben vaak niet het geloof of ze iets wel kunnen doen, omdat ze zien op de mislukking inplaats van dat ze zullen overwinnen. Ze zijn namelijk bang om te falen. En wanneer ze ouder zijn zijn ze een product geworden van hetgeen waar ze in geloofde.

Angst is iets wat mensen vaak is aangepraat en wanneer mensen het accepteren kan het hun vertrouwen vaak ondermijnen. Hierdoor kan hun geloof bezwijken en gaan ze gebukt aan twijfel en onzekerheid.
Kinderen zijn in hun jonge jaren vrij van angst maar reeds in hun jonge jaren wordt ze al geleerd om bang te zijn. Men zegt dan vaak pas want straks val je. Let op want straks verdrink je. Of kijk uit straks zak je door het ijs. Of doe voorzichtig want anders krijg je straks nog een ongeluk. We zijn er op getraind om mensen iets aan te praten en dat is angst of twijfel. We zeggen dan van ach dat lukt jou toch niet. Of dat zal jou toch nooit lukken. Degene die vaak de hoofdschuldige hier aan zijn, zijn vaak de mensen die ons het beste kennen. Mensen uit onze eigen omgeving. Meestal ouders broers of zusters of zelfs vrienden.
Het is een kunst om deze zaken te kunnen weder staan anders kunnen ze een remmende werking hebben op je leven. Veel mensen hebben vliegangst of durven geen onbekende aan te spreken of zich zelf bloot te geven. Hierdoor missen we een boel en missen we heel wat. Wanneer mensen over hun geloof getuigen of het evangelie brengen zie je vaak dat ze worstelen met vele blokkades en angsten op dat gebied. Wanneer ze moeten presenteren om iets voor een grote groep te doen, dan beginnen ze peentjes te zweten.

Het erge van alles is dat de zaken die worden aangepraat, vaak aangepraat worden door mensen die zelf ook in angst of twijfel leven. En deze onzekerheden van angst projecteren ze dan vaak ook op anderen. Het verschrikkelijkste van alles is wanneer ouders dit doen bij hun eigen kind. Die kunnen dan gaan denken dat ze op deze wereld geboren zijn om te falen. Want die hebben dan een levensgrote berg tegen wie ze moeten opboksen. Diegene die ze het meest zouden moeten kunnen vertrouwen valt hun al bij voorbaat af. Al was het er maar één, al was er maar één van de ouders zo ver om hun kind een tegen geluid te bieden dan zou dat al heel wat zijn.
Angst is vaak ook een straf voor diegene die het hebben want het houdt vaak mensen tegen dat gene te doen wat ze graag het liefste zouden willen doen.
Maar door dat ze geremd worden kiezen ze er daarom voor om het toch maar niet te doen. Wanneer je echt wilt groeien in je leven moet je juist dat gene gaan doen wat je het meest vreest.

Alleen de volmaakte liefde kan alle vrees uitdrijven, De liefde moet sterker zijn dan de angst. Juist jouw liefde voor iets of iemand moet zodanig zijn dat je bereid bent die angst te overwinnen.
En dat kan door de volmaakte liefde die alle angst uitdrijft. En instaat is om alle twijfels opzij te zetten of uit te schakelen. Vaak zijn het de demonen uit het verleden gecreëerd door onze omgeving tegen wie we moeten vechten. De angst van het verleden kan soms verlammend werken.

Mijn vraag vandaag is wat doe jij om jou angst te overwinnen? Of wat heb jij gedaan om dat te doen? Wat doe jij om er voor te zorgen dat jou twijfels er niet voor zorgen dat jij je dromen van morgen niet bewaarheid ziet worden? Het antwoord is vaak groter dan ons zelf, het begint met een verlangen en een gedachten die positief of negatief kan zijn. En onze respons op die gedachten is vaak dan al veelzeggend.

Om een nieuwe beschaving te creëren welke een samenleving kan veranderen zullen we eerst moeten beginnen bij ons zelf. In Irak hebben we kunnen zien hoe het verkeerd kan aflopen als een ideologie verkeerd en verdorven is. Vele plannen zullen echter slagen wanneer een nieuwe creatie van een nieuwe beschaving er op gericht is om anderen uit gevangenschap te halen. Want vele zitten gevangen in hun geestelijk leven die een tweede natuur is geworden van hun zelf. En dat is een natuur waar geloof niet de kans krijgt om echt te werken of om te spreken. Hierdoor zijn ze feitelijk opgehouden met te leven. Want een leven zonder geloof in iets is feitelijk geen leven. Er zijn genoeg mensen zelfs zij die niet gelovig zijn die een geloofsgoeroe hebben tegen wie ze opkijken. En aan wie zij zich wensen te spiegelen.

Jezus zei zonder mij kun je niets doen. We kunnen alleen iets doen en bereiken in het geloof door dat we in Hem geloofde. En door dat we geloofde dat Hij ons tegemoet komt in zaken waar geloof bij komt kijken. Zoals het genezen van een zieke.